روش تدریس زبان انگلیسی چیست؟ — ۱۰ روش برتر تدریس زبان انگلیسی

در این مقاله، قصد داریم به بررسی روش‌ تدریس زبان انگلیسی «Methods of English language teaching» بپردازیم. از روش‌های سنتی همچون ترجمه و دستور زبان گرفته تا رویکردهای نوین ارتباطی و مبتنی بر فناوری، هر یک را با دقت بررسی خواهیم کرد. هدف ما، ارائه دیدگاهی جامع و کاربردی برای معلمان و دانش‌آموزان است تا بتوانند با انتخاب روش مناسب، فرایند یادگیری زبان انگلیسی را بهینه سازند. برای اطلاعات بیشتر و مقالات مرتبط، می‌توانید به مجله پی‌استور مراجعه کنید.

اهمیت آموزش زبان انگلیسی

اهمیت آموزش زبان انگلیسی در عصر حاضر بسیار زیاد است و به دلایل متعددی قابل توجیه است:

• ارتباطات جهانی: انگلیسی به عنوان زبان بین‌المللی شناخته می‌شود و در بسیاری از زمینه‌ها، از جمله تجارت، دیپلماسی، علم و فناوری، به عنوان زبان اصلی ارتباطات استفاده می‌شود. یادگیری زبان انگلیسی به افراد اجازه می‌دهد تا با افراد از سراسر جهان ارتباط برقرار کنند و از فرصت‌های بین‌المللی بهره‌مند شوند.

• فرصت‌های شغلی: تسلط به زبان انگلیسی به طور قابل توجهی فرصت‌های شغلی را افزایش می‌دهد. بسیاری از مشاغل به مهارت‌های زبان انگلیسی نیاز دارند و افرادی که به این زبان مسلط هستند، در بازار کار رقابتی‌تر هستند و شانس بیشتری برای پیشرفت شغلی دارند.
• دسترسی به اطلاعات: بخش قابل توجهی از اطلاعات و منابع آموزشی به زبان انگلیسی در دسترس هستند. با یادگیری این زبان، افراد می‌توانند به اطلاعات به‌روز و متنوع در زمینه‌های مختلف دسترسی داشته باشند و دانش خود را گسترش دهند.
• تحصیل در خارج از کشور: بسیاری از دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی در سراسر جهان، زبان انگلیسی را به عنوان زبان تدریس استفاده می‌کنند. یادگیری انگلیسی برای دانشجویانی که قصد تحصیل در خارج از کشور را دارند، ضروری است.

• رشد شخصی: یادگیری زبان انگلیسی به رشد شخصی و افزایش اعتماد به نفس کمک می‌کند. این مهارت جدید می‌تواند انگیزه و فرصت‌های جدیدی را برای یادگیری و کشف دنیای جدید ایجاد کند.
• فرهنگ و سرگرمی: دسترسی به فیلم‌ها، موسیقی، کتاب‌ها و سایر اشکال سرگرمی به زبان انگلیسی، گسترش چشمگیری دارد. یادگیری انگلیسی به افراد اجازه می‌دهد تا از این منابع غنی فرهنگی بهره‌مند شوند.
• تفکر انتقادی: یادگیری زبان جدید، به ویژه زبان انگلیسی که زبانی پیچیده و غنی است، به تقویت مهارت‌های تفکر انتقادی و حل مسئله کمک می‌کند.

برای تدریس زبان انگلیسی از کجا شروع کنیم

برای شروع تدریس زبان انگلیسی، باید چند مرحله را دنبال کنید تا بتوانید یک برنامه درسی مؤثر و جذاب برای یادگیرندگان جوان‌تر ایجاد کنید. در اینجا گام‌هایی وجود دارد که می‌توانید دنبال کنید:

۱. ارزیابی سطح یادگیرنده

• سن و سطح زبانی: سن و سطح دانش زبانی دانش‌آموزان را مشخص کنید. آیا آن‌ها تازه شروع کرده‌اند، یک دانش پایه دارند یا قبلاً کمی انگلیسی خوانده‌اند؟
• مهارت‌ها: مهارت‌های زبانی (شنیداری، گفتاری، خواندن و نوشتن) آن‌ها را ارزیابی کنید.
• علایق: علایق و چیزهایی را که به آن‌ها علاقه دارند، بشناسید. این به شما کمک می‌کند تا درس‌ها را جذاب‌تر کنید.

۲. تعیین اهداف یادگیری

• اهداف کلی: چه می‌خواهید دانش‌آموزان در پایان دوره یاد بگیرند؟ (مثلاً، توانایی برقراری ارتباط در موقعیت‌های ساده، درک دستورالعمل‌های ساده، شناخت حروف الفبا و کلمات اولیه)
• اهداف خاص: برای هر درس یا واحد درسی، اهداف خاصی را تعیین کنید. (مثلاً، یادگیری ۱۰ کلمه جدید، توانایی گفتن اسم و سن خود، پاسخ دادن به سوالات ساده)

۳. انتخاب مواد آموزشی و منابع

• کتاب‌های درسی: از کتاب‌های درسی مناسب سن و سطح دانش‌آموزان استفاده کنید.
• مواد تکمیلی: از کتاب‌های کار، برگه تمرین، بازی‌ها، کارت‌های فلش، آهنگ‌ها، ویدیوها و سایر منابع برای تنوع بخشیدن به درس‌ها استفاده کنید.
• منابع آنلاین: وب‌سایت‌ها و برنامه‌های آموزشی بسیاری وجود دارند که منابع رایگان و پولی را ارائه می‌دهند.
• مواد مرتبط با علایق: از مواد مرتبط با علایق دانش‌آموزان (مانند کارتون‌ها، فیلم‌ها، آهنگ‌ها و بازی‌ها) برای ایجاد انگیزه استفاده کنید.

۴. طراحی درس‌ها

هر درس باید ساختار مشخصی داشته باشد:

• شروع (Warm-up): یک فعالیت کوتاه برای جلب توجه و ایجاد انگیزه (مثلاً، خواندن یک آهنگ، بازی کردن، مرور درس قبلی).
• ارائه (Presentation): معرفی لغات، عبارات و ساختارهای گرامری جدید.
• تمرین (Practice): فعالیت‌هایی برای تمرین و تکرار مطالب (مانند بازی‌ها، تمرین‌های کتبی، فعالیت‌های گروهی).
• تولید (Production): فعالیت‌هایی برای استفاده از زبان در موقعیت‌های واقعی (مانند نقش‌آفرینی، صحبت کردن درباره یک موضوع).
• پایان (Wrap-up): جمع‌بندی درس، تکالیف و پیش‌نمایش درس بعدی.
• تنوع: درس‌ها را متنوع کنید تا از خستگی دانش‌آموزان جلوگیری کنید.
• سرگرمی: از بازی‌ها، آهنگ‌ها، ویدیوها و فعالیت‌های تعاملی استفاده کنید.
• نظم: دستورالعمل‌ها را واضح و ساده بیان کنید و از تکرار برای تثبیت مطالب استفاده کنید.

۵. استفاده از روش‌های تدریس مناسب

• بازی: از بازی‌های کلامی، حرکتی و رومیزی برای یادگیری زبان استفاده کنید.
• آواز و سرود: از آهنگ‌ها و سرودها برای یادگیری لغات، عبارات و تلفظ استفاده کنید.
• داستان‌گویی: از داستان‌ها و قصه‌ها برای آموزش زبان و گسترش دایره لغات استفاده کنید.
• فعالیت‌های عملی: از فعالیت‌های عملی مانند آشپزی، کاردستی، و نقاشی برای آموزش زبان استفاده کنید.
• تصاویر و ویدیوها: از تصاویر، کارت‌های فلش و ویدیوها برای آموزش لغات و مفاهیم استفاده کنید.
• گفتگو و تعامل: دانش‌آموزان را تشویق کنید که به انگلیسی صحبت کنند و با یکدیگر و معلم تعامل داشته باشند.

۶. ایجاد یک محیط یادگیری مثبت

• تشویق: دانش‌آموزان را تشویق و تحسین کنید، حتی برای تلاش‌های کوچکشان.
• ایجاد حس اعتماد به نفس: به آن‌ها کمک کنید تا از اشتباه کردن نترسند و به خودشان اعتماد کنند.
• ایجاد یک فضای دوستانه و حمایتی: به دانش‌آموزان کمک کنید تا احساس راحتی کنند و از یادگیری لذت ببرند.
• صبر و شکیبایی: یادگیری زبان زمان‌بر است. صبور باشید و به دانش‌آموزان زمان کافی برای پیشرفت بدهید.

۷. ارزیابی و بازخورد

• ارزیابی مداوم: به طور مرتب دانش‌آموزان را ارزیابی کنید تا پیشرفت آن‌ها را بررسی کنید.
• ارائه بازخورد: به دانش‌آموزان بازخورد دهید تا به آن‌ها کمک کنید نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنند و پیشرفت کنند.
• تغییر در صورت نیاز: در صورت لزوم، برنامه‌های درسی خود را بر اساس نیازها و پیشرفت دانش‌آموزان تنظیم کنید.

۱۰ روش برتر تدریس زبان انگلیسی

روش‌های مختلف تدریس زبان انگلیسی متکی بر فرضیه‌های گوناگون یادگیری زبان هستند و از آن‌ها تاثیر می‌پذیرند. سیر تحول تاریخی تدریس زبان، مسیرهای متعددی را پیموده است. روش‌های بسیاری برای تدریس زبان انگلیسی وجود دارد و ما در اینجا به چند روش فعال و پرکاربرد اشاره می‌کنیم:

۱- روش دستور زبان – ترجمه (Grammar-cum-Translation Method)

این روش که بر پایه ترجمه استوار است، بر دستور زبان انگلیسی تمرکز دارد. این تکنیک، روش سنتی یا “قدیمی” یادگیری یک زبان است. ایده اصلی این روش این است که دانش‌آموزان با تسلط بر قواعد دستور زبان انگلیسی، می‌توانند جملات مختلف را به راحتی ترجمه کنند.

با این حال، این روش به زبان‌آموزان اجازه نمی‌دهد مستقیماً به زبان مقصد فکر کنند. بنابراین، مانع ایجاد ارتباط مستقیم بین افکار و بیان می‌شود. در نتیجه، این تکنیک توانایی ارتباطی دانش‌آموز را در زبان بهبود نمی‌بخشد، بلکه تنها مهارت‌های نوشتاری قوی را تقویت می‌کند.

برای یادگیری بهتر و درک روش‌های ساختن جملات بی‌نقص، می‌توانید از یک بررسی‌کننده گرامر پیشرفته کمک بگیرید. متن را بنویسید، آن را در یک بررسی‌کننده گرامر جای‌گذاری کنید و به دنبال اشتباهات گرامری، املایی و نگارشی باشید. این اشتباهات را تجزیه و تحلیل و اصلاح کنید. این تمرین مطمئناً مهارت‌های ارتباطی نوشتاری شما را بهبود می‌بخشد.

مزایا:

1. تقویت درک ساختار گرامری زبان.
2. افزایش دایره واژگان (در صورت ترجمه متون متنوع).
3. مناسب برای زبان‌آموزان با تمایل به یادگیری ساختارمند.

معایب:

1. عدم تمرکز بر مهارت‌های گفتاری و شنیداری.
2. ایجاد مشکل در برقراری ارتباط در موقعیت‌های واقعی.
3. خسته‌کننده و غیرجذاب برای برخی زبان‌آموزان.

۲- روش مستقیم (The Direct Method)

روش مستقیم که با نام روش شنیداری نیز شناخته می‌شود، شامل فکر کردن و برقراری ارتباط به زبان انگلیسی است. در این روش، ارتباط بین معلم و دانش‌آموز صرفاً به زبان انگلیسی است و دانش‌آموز از استفاده از زبان مادری خود منع می‌شود. این روش به همه کمک می‌کند تا روی زبان گفتاری خود کار کنند و سعی کنند آن را گام به گام بهبود بخشند.

بهترین قسمت DM ناشی از این واقعیت است که یک روش طبیعی است. از آنجایی که نحوه یادگیری زبان مادری را تقلید می‌کند، برای فرزندان ما طبیعی‌تر به نظر می‌رسد و به آن‌ها اجازه می‌دهد انگلیسی را عمیق‌تر از سایر روش‌ها یاد بگیرند. (توجه داشته باشید که برای دانش‌آموزانی که به این روش آموزش ندیده‌اند، ممکن است در ابتدا کمی سخت باشد. و بعد از چند روز به آن عادت خواهند کرد.)

مزایا:

1. تقویت مهارت‌های گفتاری و شنیداری.
2. یادگیری زبان به صورت طبیعی‌تر (مانند یادگیری زبان مادری).
3. ایجاد ارتباط مستقیم بین زبان و تفکر.

معایب:

1. نیاز به معلمانی با تسلط بالا به زبان مقصد.
2. ممکن است برای زبان‌آموزانی که به ترجمه عادت دارند، دشوار باشد.
3. توجه کمتر به مهارت‌های نوشتاری و گرامر به طور صریح.

۳- روش شنیداری-گفتاری

روش شنیداری-گفتاری به عنوان روش ارتش نیز شناخته می‌شود. این روش‌ها عبارتند از:

• روش‌های آموزش زبان انگلیسی با ارتباط آغاز می‌شوند؛ مطالب ابتدا آموزش داده می‌شوند و سپس در قالب نوشتاری ارائه می‌شوند.
• زبان هدف، زبان اصلی است؛ زبان اصلی دانش‌آموز استفاده نمی‌شود.
• معلم، الگوی دانش‌آموز است.

با شروع جنگ جهانی دوم، ارتش‌ها نیاز داشتند تا در اسرع وقت به زبان‌های متحدان و دشمنان خود مسلط شوند. این تکنیک آموزشی در ابتدا روش ارتش نامیده می‌شد و اولین روشی بود که بر اساس نظریه زبان‌شناسی و روان‌شناسی رفتاری بنا شده بود.

روش شنیداری-گفتاری به طور گسترده‌ای در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار گرفت و تاکید بر درک کلمات نبود، بلکه بر کسب ساختارها و الگوها در گفت‌وگوهای روزمره رایج بود.

مزایا:

1. تقویت مهارت‌های شنیداری و گفتاری در الگوهای زبانی مشخص.
2. ایجاد عادت به تکرار و تمرین.
3. مناسب برای یادگیری عبارات و ساختارهای رایج.

معایب:

1. غیرانعطاف‌پذیر و عدم توجه به خلاقیت زبانی.
2. تکراری و خسته‌کننده بودن.
3. عدم تمرکز بر درک معنا و ارتباط.

۴- پیشنهادپردازی (Suggestopedia)

این روش شامل استفاده از محیط، موسیقی، تزئینات و غیره برای اتخاذ زبان است. این روش بسیار به فضای کلاس و عوامل محیطی فیزیکی آن بستگی دارد. هنگامی که معلمان مجبور می‌شوند از روش پیشنهادپردازی استفاده کنند، مقدار زیادی از صنایع دستی و موسیقی در آن گنجانده می‌شود.

این رویکرد مبتنی بر قدرت تلقین در یادگیری است؛ این مفهوم که تلقین مثبت، یادگیرنده را پذیراتر می‌کند و به نوبه خود، یادگیری را تحریک می‌کند. لوزانوف معتقد است که یک حالت آرام اما متمرکز، حالت بهینه برای یادگیری است. به منظور ایجاد این حالت آرام در یادگیرنده و ترویج تلقین‌های مثبت، پیشنهادپردازی از موسیقی، یک محیط راحت و آرامش‌بخش و رابطه‌ای بین معلم و دانش‌آموز شبیه به رابطه والدین و فرزند استفاده می‌کند. موسیقی، به ویژه، برای این رویکرد محوری است.

برخلاف سایر روش‌ها و رویکردها، هیچ نظریه زبانی آشکاری در پیشنهادپردازی وجود ندارد و هیچ ترتیب مشخصی برای ارائه موارد زبانی وجود ندارد. هر تمرین پیشنهادپردازی به سه مرحله منحصر به فرد تقسیم می‌شود:

• رمزگشایی
• جلسه کنسرت
• توسعه

مزایا:

1. ایجاد محیط یادگیری آرام و دلپذیر.
2. بهره‌گیری از موسیقی و عناصر حسی برای یادگیری.
3. کاهش استرس و افزایش پذیرش زبان‌آموز.

معایب:

1. نیاز به معلمان با مهارت‌های خاص و خلاقیت.
2. عدم تمرکز بر ساختار زبانی و گرامر.
3. ممکن است برای همه زبان‌آموزان مناسب نباشد.

۵- پاسخ فیزیکی کامل (Total Physical Response)

پاسخ فیزیکی کامل، که به آن TPR نیز گفته می‌شود، روشی است که از “یادگیری از طریق انجام دادن” پیروی می‌کند. به عنوان مثال، زبان‌آموز جدید از طریق یک سری فعالیت‌ها، زبان انگلیسی را یاد می‌گیرد: «در را ببند»، «بلند شو»، «کتابت را باز کن» و «به سمت پنجره قدم بزن و آن را باز کن». با TPR، مهم‌ترین استعداد، درک شنیداری است و بقیه چیزها به طور منظم خواهند بود.

اکثر زمان کلاس در دروس TPR صرف انجام تمرین‌هایی می‌شود که در آن مربی با استفاده از حالت امری دستور می‌دهد. دانش‌آموزان با اقدامات فیزیکی به این دستورات پاسخ می‌دهند. در ابتدا، دانش‌آموزان معنای دستوراتی را که گوش می‌دهند از طریق مشاهده مستقیم یاد می‌گیرند. پس از یادگیری معنای کلمات در این دستورات، معلم دستوری را ارائه می‌دهد که از ترکیبات جدیدی از کلماتی که دانش‌آموزان آموخته‌اند استفاده می‌کند.

مزایا:

1. یادگیری زبان از طریق عمل و حرکت (مناسب برای کودکان و زبان‌آموزان فعال).
2. تقویت درک شنیداری.
3. جذاب و سرگرم‌کننده بودن.

معایب:

1. محدودیت در استفاده از زبان در سطوح پیشرفته.
2. تمرکز زیاد بر دستورات و فعل‌های امری.
3. مناسب نبودن برای یادگیری مفاهیم انتزاعی.

۶- یادگیری زبان جمعی (Community Language Learning)

یادگیری زبان جمعی، فرآیند آموزش زبانی است که در آن دانش‌آموزان برای ایجاد بخشی از زبانی که می‌خواهند یاد بگیرند، همکاری می‌کنند. این روش به درک متقابل بستگی دارد.

CLL به احتمال زیاد یکی از روش‌های آموزش انگلیسی است که در آن دانش‌آموز احساس امنیت بیشتری می‌کند. تاکید فوق‌العاده‌ای بر رابطه و پیوند بین دانش‌آموز و معلم وجود دارد.

مزایا:

1. ایجاد محیط یادگیری امن و حمایتی.
2. تقویت مهارت‌های ارتباطی و همکاری.
3. توجه به نیازها و علایق زبان‌آموزان.

معایب:

1. نیاز به معلم با مهارت‌های مشاوره و تسهیلگری.
2. ممکن است زمان‌بر باشد.
3. نیاز به گروه کوچکی از زبان‌آموزان با اهداف مشترک.

۷- آموزش ارتباطی زبان (Communicative Language Teaching)

ایده پشت این روش، کمک به دانش‌آموزان برای انتقال موثرتر و کارآمدتر در موقعیت‌های معقولی است که ممکن است در آن قرار گیرند. بنابراین، این آموزش شامل تمرکز بر عملکردهای اساسی مانند تشکر، شکایت، پیشنهاد، دعوت و درخواست راهنمایی برای ارائه چند نمونه است.

تکنیک‌های یادگیری و تدریس وجود دارد که می‌توان در کلاس آموزش ارتباطی زبان استفاده کرد، برای مثال، ایفای نقش، شکاف اطلاعات، تبادل زبان، شبیه‌سازی، بحث، بازی، کار دو نفره و کار گروهی. همه این تکنیک‌ها می‌توانند زبان‌آموزان را در فرآیند ارتباط درگیر کنند.

رویکرد آموزش ارتباطی زبان بر دادن مهارت‌هایی به دانش‌آموزان تمرکز دارد تا به وضوح و با اطمینان در موقعیت‌های واقعی با بومی‌زبانان زبان هدف خود ارتباط برقرار کنند.

این رویکردی برای آموزش زبان دوم و خارجی است که عمدتاً بر توسعه شایستگی ارتباطی تمرکز دارد. این رویکرد بر استفاده از زبان برای اهداف معنادار در موقعیت‌های معتبر تاکید دارد.

مزایا:

1. تقویت مهارت‌های ارتباطی در موقعیت‌های واقعی.
2. افزایش اعتماد به نفس در استفاده از زبان.
3. توجه به نیازها و علایق زبان‌آموزان.

معایب:

1. عدم تمرکز کافی بر گرامر و ساختار زبان.
2. نیاز به معلم با مهارت در سازماندهی فعالیت‌های متنوع.
3. ممکن است برای زبان‌آموزان با پیش‌زمینه‌های سنتی دشوار باشد.

۸- یادگیری مبتنی بر وظیفه (Task-Based Learning)

یادگیری زبان مبتنی بر وظیفه، آموزش مبتنی بر وظیفه نیز نامیده می‌شود. انگیزه این روش برای برخورد با یادگیری، تکمیل وظیفه است. به طور معمول، معلم وظایف مرتبط و هیجان‌انگیز را تعیین می‌کند. سپس، از دانش‌آموزان خواسته می‌شود تا وظایف خود را به زبان انگلیسی تکمیل کنند تا کار را با کمترین اشتباه ممکن به پایان برسانند. چنین تکالیفی می‌تواند شامل بازدید از یک متخصص، هدایت یک جلسه یا تماس با خدمات مشتری برای کمک باشد.

یادگیری مبتنی بر وظیفه، روشی برای یادگیری زبان است که در آن به زبان‌آموزان وظایف تعاملی برای تکمیل داده می‌شود. برای انجام این کار، آن‌ها نیاز به برقراری ارتباط دارند. هنگامی که کار کامل شد، سپس معلم در مورد زبان استفاده شده بحث می‌کند.

مزایا:

1. جذاب و انگیزه‌بخش بودن یادگیری از طریق انجام وظایف.
2. تقویت مهارت‌های زبانی مورد نیاز برای انجام وظایف.
3. افزایش مشارکت و همکاری زبان‌آموزان.

معایب:

1. نیاز به طراحی دقیق وظایف و فعالیت‌ها.
2. ممکن است زمان‌بر باشد.
3. نیاز به منابع و مواد آموزشی مناسب.

۹- روش خاموش (Silent Way)

روش خاموش، روشی برای آموزش زبان است که توسط Caleb Gattegno ایجاد شده است که از سکوت به عنوان یک تکنیک آموزشی استفاده می‌کند. این روش بر استقلال یادگیرنده تاکید دارد. نقش معلم نظارت بر تلاش‌های دانش‌آموزان است و دانش‌آموزان تشویق می‌شوند تا نقش فعالی در یادگیری زبان داشته باشند.

تلفظ به عنوان یک اصل اساسی دیده می‌شود. دانش‌آموزان مبتدی مطالعه خود را با تلفظ آغاز می‌کنند و زمان زیادی برای تمرین آن در هر درس صرف می‌شود. معلم فقط به عنوان تسهیل‌کننده نشان می‌دهد و تلاش می‌کند دانش‌آموزان را تشویق کند تا در یادگیری خود کارآمدتر باشند.

مزایا:

1. تقویت استقلال و مسئولیت‌پذیری زبان‌آموز.
2. تمرکز بر تلفظ صحیح.
3. استفاده از ابزارهای بصری برای یادگیری.

معایب:

1. محدودیت در ایجاد ارتباط و تعامل.
2. نیاز به معلم با مهارت در سکوت و مشاهده.
3. ممکن است برای زبان‌آموزان نیازمند راهنمایی بیشتر، دشوار باشد.

۱۰- رویکرد واژگانی (Lexical Approach)

رویکرد واژگانی به مطالعات کامپیوتری با بیشترین کلمات استفاده شده متکی است. این رویکرد در تدریس بر به دست آوردن واژگان و آموزش تکه‌های واژگانی که بر اساس فراوانی و استفاده آن‌ها مرتب شده‌اند، تمرکز دارد. معلمان رویکرد واژگانی تاکید فوق‌العاده‌ای بر مطالب معتبر و موقعیت‌های عملی برای یادگیری مهم‌تر دارند.

روانی به مجموعه‌ای از قوانین دستور زبان مولد و یک ذخیره جداگانه از کلمات مجزا بستگی ندارد، بلکه به توانایی دسترسی سریع به این فهرست قطعات بستگی دارد. این قطعات نقش مهمی در تسهیل تولید زبان دارند و کلید روانی هستند. دو نکته که باید در مورد قطعات واژگانی به خاطر داشت: زبان‌آموزان می‌توانند:

• عبارات واژگانی را به عنوان کل یا قطعات تجزیه نشده درک کنند.
• از عبارات کامل بدون درک اجزای تشکیل دهنده آن‌ها استفاده کنند.

مزایا:

1. تقویت دایره واژگان و توانایی استفاده از عبارات آماده.
2. افزایش روانی و سهولت در برقراری ارتباط.
3. توجه به زبان در موقعیت‌های واقعی و کاربردی.

معایب:

1. عدم تمرکز کافی بر ساختار گرامری.
2. نیاز به حفظ کردن تعداد زیادی از عبارات.
3. ممکن است برای زبان‌آموزان با پیش‌زمینه‌های سنتی دشوار باشد.

بهترین روش تدریس زبان انگلیسی برای کودکان

یکی از بهترین روش‌های تدریس زبان انگلیسی برای کودکان، استفاده از رویکردهای آموزشی است که به طور فعال و سرگرم‌کننده به یادگیری زبان کمک می‌کنند و در نتیجه، انگیزه و اشتیاق دانش‌آموزان را افزایش می‌دهند.در ادامه به بررسی چند مورد از بهترین روش تدریس برای کودکان می‌پردازیم:

• بازی‌ها (Games): استفاده از بازی‌های کلامی، حرکتی، پازل و بازی‌های رایانه‌ای که به زبان انگلیسی طراحی شده‌اند، می‌تواند یادگیری زبان را برای کودکان سرگرم‌کننده و جذاب کند.
• فعالیت‌های عملی (Practical Activities): انجام فعالیت‌هایی مانند آشپزی، کارهای هنری، یا ساختن کاردستی با دستورالعمل‌ها و توضیحات انگلیسی می‌تواند یادگیری زبان را در موقعیت‌های واقعی و کاربردی تسهیل کند.
• مواد بصری (Visual Materials): استفاده از تصاویر، فلش‌کارت‌ها، فیلم‌های کوتاه و کارتون‌های انگلیسی می‌تواند در درک بهتر کلمات و مفاهیم جدید به کودکان کمک کند.
• مواد شنیداری (Auditory Materials): گوش دادن به آهنگ‌های انگلیسی، داستان‌های صوتی، و پادکست‌های مناسب سن کودکان می‌تواند مهارت‌های شنیداری و تلفظ آن‌ها را تقویت کند.
• گفتگو (Conversation): ایجاد فرصت‌هایی برای گفتگو به زبان انگلیسی، مانند پرسش و پاسخ، بازی‌های نقش‌آفرینی، و بحث‌های ساده، می‌تواند مهارت‌های گفتاری کودکان را بهبود بخشد.
• نوشتن (Writing): تشویق کودکان به نوشتن داستان‌های کوتاه، نامه‌ها، یا یادداشت‌های روزانه به زبان انگلیسی می‌تواند مهارت‌های نوشتاری آن‌ها را تقویت کند.
• ترکیب روش‌ها (Combined Approaches): ترکیب این روش‌ها با هم، مانند استفاده از بازی‌ها برای یادگیری لغات جدید و سپس استفاده از آن‌ها در فعالیت‌های عملی یا گفتگو، می‌تواند یادگیری زبان را مؤثرتر کند.

روش تدریس زبان انگلیسی در مدارس

روش‌های تدریس زبان انگلیسی در مدارس می‌تواند بسته به سن دانش‌آموزان، اهداف آموزشی، و منابع موجود متفاوت باشد. با این حال، برخی از رویکردهای کلیدی و متداول عبارتند از:

۱. رویکردهای اصلی

• رویکرد ارتباطی (Communicative Approach): این رویکرد بر توانایی برقراری ارتباط موثر در موقعیت‌های واقعی تأکید دارد. در این روش، دانش‌آموزان تشویق می‌شوند تا از زبان برای برقراری ارتباط و انجام وظایف مختلف استفاده کنند، حتی اگر هنوز به طور کامل دستور زبان را فرا نگرفته باشند.
• رویکرد مبتنی بر وظیفه (Task-Based Learning): در این رویکرد، دانش‌آموزان با انجام وظایف و پروژه‌های عملی، زبان را یاد می‌گیرند. این وظایف می‌توانند شامل مواردی مانند نوشتن یک ایمیل، برنامه‌ریزی یک سفر، یا انجام یک مصاحبه باشند.
• رویکرد ساخت‌گرا (Constructivist Approach): این رویکرد بر این باور است که دانش‌آموزان فعالانه دانش خود را می‌سازند. معلم به عنوان یک تسهیل‌گر عمل می‌کند و به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا از طریق تجربه، کشف و تعامل، زبان را یاد بگیرند.

۲. عناصر کلیدی در تدریس

• مهارت‌های زبانی: تمرکز بر چهار مهارت اصلی زبانی:
• شنیدن (Listening): شامل درک گفتار و پاسخ به آن.
• صحبت کردن (Speaking): شامل تولید گفتار و برقراری ارتباط.
• خواندن (Reading): شامل درک متون نوشتاری.
• نوشتن (Writing): شامل تولید متن.
• گرامر: آموزش گرامر باید در چارچوب‌های ارتباطی و کاربردی انجام شود، نه به عنوان یک موضوع مجزا.

• واژگان: آموزش واژگان باید شامل یادگیری تلفظ، معنا، و کاربرد کلمات در بافت‌های مختلف باشد.
• فرهنگ: آشنایی با فرهنگ‌های انگلیسی‌زبان، برای درک بهتر زبان و ارتباط با مردم آن جوامع ضروری است.

۳. روش‌های تدریس و فعالیت‌های کلاس

• داستان‌ها (Stories): خواندن و تعریف داستان‌ها، به ویژه برای دانش‌آموزان جوان، برای یادگیری واژگان و ساختارهای زبانی و همچنین آشنایی با فرهنگ‌ها مفید است.
• نقش‌آفرینی (Role-Playing): دانش‌آموزان نقش‌های مختلف را ایفا می‌کنند و از زبان برای تعامل با یکدیگر استفاده می‌کنند.
• پروژه‌ها (Projects): انجام پروژه‌های مختلف، مانند تهیه پوستر، نوشتن مقاله، یا ارائه یک سخنرانی، به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا از زبان در موقعیت‌های واقعی استفاده کنند.
• استفاده از فناوری (Technology): استفاده از کامپیوتر، اینترنت، و نرم‌افزارهای آموزشی برای ارائه محتوای جذاب و تعاملی.
• کار گروهی و جفت‌کار (Group Work and Pair Work): تشویق دانش‌آموزان به کار با یکدیگر برای حل مشکلات، انجام وظایف، و تمرین مهارت‌های زبانی.
• استفاده از مواد بصری و شنیداری (Visual and Auditory Materials): استفاده از تصاویر، ویدیوها، فایل‌های صوتی، و سایر مواد بصری و شنیداری برای ارائه محتوا و ایجاد انگیزه.

۴. ارزیابی

• ارزیابی مستمر (Ongoing Assessment): ارزیابی پیشرفت دانش‌آموزان در طول ترم، از طریق مشاهده، مشارکت در کلاس، و انجام تکالیف.
• امتحانات و آزمون‌ها (Tests and Exams): استفاده از آزمون‌های مختلف برای ارزیابی دانش و مهارت‌های دانش‌آموزان.
• ارزیابی عملکردی (Performance-Based Assessment): ارزیابی توانایی دانش‌آموزان در استفاده از زبان در موقعیت‌های واقعی، مانند ارائه یک سخنرانی یا نوشتن یک مقاله.

نتیجه گیری

روش تدریس زبان انگلیسی در مدارس باید با توجه به نیازهای مختلف دانش‌آموزان، به طور خلاقانه و پویا انجام شود. برای موفقیت، باید از رویکردهای تدریسی متنوع مثل رویکرد ارتباطی، ساخت‌گرا، و مبتنی بر وظیفه بهره ببریم و از روش‌هایی مانند بازی‌ها، آهنگ‌ها، داستان‌ها، و نقش‌آفرینی استفاده کنیم. همچنین، باید از فناوری‌ها و منابع آموزشی مدرن بهره بگیریم و محیط کلاس را به محیطی حمایتی، تشویق‌کننده تبدیل کنیم. از مهمترین نکات در تدریس زبان انگلیسی، ایجاد مهارت‌های زبانی کامل در چهار سطح، گرامر، واژگان، و فرهنگ است و باید از روش‌های تدریس و فعالیت‌های مختلف استفاده کنیم تا دانش‌آموزان را قادر به یادگیری و استفاده از زبان برای برقراری ارتباط موثر در موقعیت‌های واقعی کنند.