میکروارگانیسم های آبی یکی از مهم‌ترین عناصر در چرخه‌های زیستی و شیمیایی محیط زیست هستند که تأثیر گسترده‌ای بر اکوسیستم‌های آبی و زندگی تمامی موجودات دارند. این موجودات شامل باکتری‌ها، جلبک‌ها، سیانوباکترها و قارچ‌ها می‌شوند که در دریاها، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و حتی آب‌های زیرزمینی یافت می‌شوند. نقش این میکروارگانیسم‌ها در حفظ تعادل زیستی، تجزیه مواد آلی، تولید اکسیژن و انتقال مواد مغذی، پایه‌ای برای حیات در زمین است.
مقدمه‌ای بر میکروارگانیسم های آب
میکروارگانیسم های آبی نقش حیاتی در چرخه‌های زیستی و شیمیایی ایفا می‌کنند و پایه‌ای برای حفظ تعادل اکوسیستم‌های آبی و حیات روی زمین به شمار می‌روند. این موجودات شامل باکتری‌ها، جلبک‌ها، سیانوباکترها و قارچ‌ها هستند که در فرآیندهایی همچون فتوسنتز، تثبیت نیتروژن، تجزیه مواد آلی و چرخه مواد مغذی مانند فسفر و کربن مشارکت دارند.
میکروارگانیسم‌های آبی با تولید اکسیژن و حذف دی‌اکسید کربن از اتمسفر، نقشی کلیدی در تنظیم اقلیم زمین دارند. همچنین، این موجودات با قابلیت تجزیه آلاینده‌های شیمیایی، پاکسازی آب و حفظ کیفیت منابع آبی را ممکن می‌سازند. نقش آنها در تولید منابع غذایی، تصفیه زیستی و مقابله با تغییرات اقلیمی، نشان‌دهنده اهمیت بالای آنها در حفظ پایداری زیست‌محیطی است.
مطالعات و بهره‌برداری پایدار از این میکروارگانیسم‌ها می‌تواند راه‌حل‌هایی مؤثر برای چالش‌های زیست‌محیطی و تأمین نیازهای بشری ارائه دهد. در این مقاله از سری مقالات مجله پی استور قصد داریم در مورد میکروارگانیسم های آب و تأثیر آنها بر چرخه های زیستی و شیمیایی صحبت کنیم، پس در ادامه با ما همراه باشید:
انواع میکروارگانیسم های آبی
میکروارگانیسم های آبی به انواع مختلفی از ارگانیسم‌های میکروسکوپی اطلاق می‌شوند که در محیط‌های آبی، اعم از دریا، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و منابع آب شیرین یا شور، زندگی می‌کنند. این میکروارگانیسم‌ها می‌توانند شامل باکتری‌ها، قارچ‌ها، جلبک‌ها و سایر موجودات ریز باشند. در اینجا برخی از انواع میکروارگانیسم‌های آبی آورده شده است:
باکتری‌ها
این میکروارگانیسم‌ها در محیط‌های آبی بسیار متنوع هستند و نقش مهمی در چرخه‌های بیولوژیکی و تجزیه مواد آلی ایفا می‌کنند.
- باکتری‌های فیلو میتوتروف «مثل باکتری‌های نیتریفیکاتور»
- باکتری‌های فتوترموفیک «که از نور برای تولید انرژی استفاده می‌کنند»
قارچ‌ها
اگرچه قارچ‌ها بیشتر در محیط‌های خاکی و خشکی زندگی می‌کنند، اما برخی از انواع قارچ‌ها در محیط‌های آبی نیز یافت می‌شوند.
جلبک‌ها
جلبک‌ها موجودات فتوسنتزی هستند که در بسیاری از محیط‌های آبی می‌توانند رشد کنند.
- جلبک‌های سبز «مثل چای سبز»
- جلبک‌های قرمز
- جلبک‌های قهوه‌ای
پروتوزوآها
این موجودات تک‌سلولی می‌توانند در آب‌های شیرین یا شور زندگی کنند و برخی از آنها به عنوان انگل در محیط‌های آبی یافت می‌شوند.
- آمیب‌ها
- پارامیشیا
- کاندیداهای پروتوزوآ
ویروس‌ها
ویروس‌ها نیز در آب‌های آبی یافت می‌شوند و می‌توانند به موجودات زنده آسیب برسانند.
این میکروارگانیسم‌ها نقش مهمی در اکوسیستم‌های آبی دارند، از جمله تأثیرات بر چرخه مواد مغذی، تجزیه مواد آلی، تولید اکسیژن و اثرات بر سلامت انسان‌ها و حیوانات.
نقش‌های میکروارگانیسم های آبی در چرخه‌های زیستی و شیمیایی
در ادامه به نقش‌های کلیدی میکروارگانیسم های آبی در چرخه‌های زیستی و شیمیایی پرداخته می‌شود:
۱- چرخه کربن و میکروارگانیسم های آبی
چرخه کربن یکی از مهم‌ترین چرخه‌های زیستی است که به جابجایی کربن در سیستم‌های مختلف زیستی و غیرزیستی پرداخته و تأثیر زیادی بر تغییرات اقلیمی و تولید منابع غذایی دارد. در اکوسیستم‌های آبی، میکروارگانیسم‌ها نقش‌های مختلفی در این چرخه ایفا می‌کنند:
الف) فتوسنتز میکروبی و جذب کربن
یکی از مهم‌ترین فرآیندهایی که در آن میکروارگانیسم‌ها در چرخه کربن نقش دارند، فتوسنتز است. میکروارگانیسم‌هایی مانند فیتوپلانکتون‌ها و سیانوباکتری‌ها از جمله موجودات فتوسنتزکننده‌ای هستند که در سطح اقیانوس‌ها و آب‌های شیرین رشد می‌کنند. آنها نور خورشید را به انرژی شیمیایی تبدیل کرده و در این فرآیند، دی‌اکسید کربن «CO₂» را جذب کرده و آن را به ترکیبات آلی مانند گلوکز تبدیل می‌کنند. این واکنش باعث کاهش مقدار CO₂ در جو و تبدیل آن به مواد آلی می‌شود.
همچنین در این فرآیند، اکسیژن به عنوان محصول جانبی تولید می‌شود که به جو وارد می‌شود و موجب تأمین اکسیژن برای موجودات زنده در زمین و دریا می‌شود.
ب) تجزیه مواد آلی و انتشار کربن
میکروارگانیسم‌ها همچنین نقش مهمی در تجزیه مواد آلی دارند. پس از مرگ موجودات زنده، میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری‌ها و قارچ‌ها مواد آلی را تجزیه می‌کنند و در این فرآیند، کربن به صورت CO₂ به جو باز می‌گردد. این فرآیند که به آن “تنفس میکروبی” گفته می‌شود، بخشی از بازگشت کربن به جو است و نقش حیاتی در بازگرداندن کربن به چرخه زیستی ایفا می‌کند.
ج) نقش میکروارگانیسم‌ها در ذخیره کربن
بعضی از میکروارگانیسم‌ها به‌ویژه در محیط‌های دریایی قادرند که مواد آلی را به شکل‌هایی ذخیره کنند که برای مدت طولانی در دریا باقی بمانند، مانند مواد رسوبی که در کف دریا جمع می‌شوند. این میکروارگانیسم‌ها از طریق فرآیندهای شیمیایی خاص قادرند کربن را در لایه‌های رسوبی ذخیره کرده و به این ترتیب مقدار CO₂ در جو را کاهش دهند.
۲- تولید اکسیژن توسط میکروارگانیسم های آبی
میکروارگانیسم های آبی به‌ویژه در تولید اکسیژن در جو نقش اساسی دارند. این میکروارگانیسم‌ها عمدتاً از طریق فرآیند فتوسنتز، اکسیژن را به‌عنوان محصول جانبی تولید می‌کنند. فرآیند فتوسنتز که توسط فیتوپلانکتون‌ها، سیانوباکتری‌ها و دیگر موجودات فتوسنتزکننده انجام می‌شود، نه تنها CO₂ را جذب می‌کند بلکه اکسیژن تولید می‌کند که به جو باز می‌گردد. تقریباً نیمی از اکسیژن جو زمین توسط این میکروارگانیسم‌ها تولید می‌شود.
الف) فتوسنتز و تولید اکسیژن
در فرآیند فتوسنتز، نور خورشید انرژی لازم برای تولید گلوکز و اکسیژن را تأمین می‌کند. فیتوپلانکتون‌ها «میکروارگانیسم‌های فتوسنتزکننده‌ای که در سطح دریا زندگی می‌کنند» و سیانوباکتری‌ها، CO₂ و آب را به گلوکز و اکسیژن تبدیل می‌کنند. این اکسیژن به جو منتقل می‌شود و نقش حیاتی در تأمین نیازهای تنفسی موجودات زنده ایفا می‌کند.
ب) سیانوباکتری‌ها و اکسیژن سازی
سیانوباکتری‌ها که به نام جلبک‌های سبز آبی نیز شناخته می‌شوند، جزء مهم‌ترین میکروارگانیسم‌های تولیدکننده اکسیژن در اقیانوس‌ها و محیط‌های آبی هستند. این موجودات به‌طور عمده در سطح دریا زندگی می‌کنند و از طریق فتوسنتز مقادیر زیادی اکسیژن تولید می‌کنند که سهم زیادی در تأمین اکسیژن جو دارند.
ج) اهمیت اکسیژن تولیدی برای اکوسیستم‌ها
این اکسیژن تولیدشده توسط میکروارگانیسم‌ها نه‌تنها برای حیوانات و گیاهان آبی ضروری است بلکه برای تمام موجودات زنده در زمین از جمله انسان‌ها حیاتی است. تولید اکسیژن در اقیانوس‌ها به‌ویژه در دریاهای کم عمق و مناطق غنی از فیتوپلانکتون‌ها اهمیت زیادی دارد.
میکروارگانیسم های آبی به‌ویژه فیتوپلانکتون‌ها و سیانوباکتری‌ها نقش حیاتی در دو فرآیند اصلی چرخه کربن و تولید اکسیژن دارند. آنها از طریق فرآیند فتوسنتز کربن را از جو جذب کرده و اکسیژن تولید می‌کنند، که نه‌تنها موجب حفظ تعادل اکوسیستم‌های آبی می‌شود بلکه تأثیر زیادی بر جو زمین و اقلیم دارد. همچنین، این میکروارگانیسم‌ها در تجزیه مواد آلی و بازگشت کربن به جو از طریق تنفس میکروبی و تجزیه نیز نقش دارند.
۳- چرخه نیتروژن
میکروارگانیسم های آبی مانند سیانوباکترها در تثبیت نیتروژن نقش کلیدی دارند. این موجودات نیتروژن گازی موجود در اتمسفر را به آمونیاک یا سایر ترکیبات قابل جذب تبدیل می‌کنند که برای رشد گیاهان آبی و سایر موجودات زنده ضروری است. چرخه نیتروژن به حفظ تعادل مواد مغذی در اکوسیستم‌های آبی کمک می‌کند و از رشد بیش‌ازحد یا کمبود مواد مغذی جلوگیری می‌کند.
۴- تجزیه مواد آلی و چرخه فسفر
تجزیه مواد آلی و چرخه فسفر در میکروارگانیسم های آب در چرخه‌های زیستی و شیمیایی یک فرآیند پیچیده است که در اکوسیستم‌های آبی مانند دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها رخ می‌دهد. این فرآیندها در تنظیم مواد مغذی، رشد گیاهان و جانوران آبزی، و حفظ تعادل اکولوژیکی و شیمیایی آب نقش مهمی دارند. در ادامه، به توضیح این دو فرآیند می‌پردازم:
الف) تجزیه مواد آلی در میکروارگانیسم های آب
تجزیه مواد آلی در آب، عمدتاً توسط میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری‌ها، قارچ‌ها و برخی از پروتوزوآها صورت می‌گیرد. این فرآیند به نام دگرگونی مواد آلی یا تجزیه میکروبی شناخته می‌شود. مراحل اصلی تجزیه مواد آلی شامل موارد زیر است:
هیدرولیز: در این مرحله، میکروارگانیسم‌ها آنزیم‌هایی تولید می‌کنند که مواد آلی پیچیده مانند پروتئین‌ها، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها را به مولکول‌های ساده‌تر تبدیل می‌کنند.
اکسیداسیون: مواد ساده‌شده به کمک میکروارگانیسم‌ها به CO2 و آب تبدیل می‌شوند، و این فرآیند معمولاً در حضور اکسیژن اتفاق می‌افتد.
ازت‌زدایی: در شرایط بدون اکسیژن، برخی از میکروارگانیسم‌ها می‌توانند نیتروژن موجود در مواد آلی را به گاز نیتروژن تبدیل کنند که به جو آزاد می‌شود.
این تجزیه‌ها باعث کاهش غلظت مواد آلی در محیط و آزاد شدن مواد مغذی مانند نیتروژن، فسفر و کربن می‌شود که برای رشد گیاهان و سایر موجودات آبزی ضروری هستند.
ب) چرخه فسفر در میکروارگانیسم های آب
فسفر یکی از مواد مغذی مهم برای رشد گیاهان و میکروارگانیسم‌ها است و به شکل یون فسفات (PO₄³⁻) در محیط‌های آبی موجود است. چرخه فسفر در اکوسیستم‌های آبی شامل مراحل زیر است:
ورود فسفر به آب: فسفر به طرق مختلف وارد آب می‌شود، از جمله از طریق بارش، فرسایش خاک و پساب‌های صنعتی یا کشاورزی.
جذب فسفر توسط گیاهان و میکروارگانیسم‌ها: گیاهان و میکروارگانیسم‌های فتوسنتزی فسفر را از آب جذب کرده و در ساختارهای بیولوژیکی خود استفاده می‌کنند.
نتقال فسفر به سطوح بالاتر در زنجیره غذایی: گیاهان و میکروارگانیسم‌ها منبع غذایی برای حیوانات آبزی مانند ماهی‌ها و سخت‌پوستان هستند که در نتیجه، فسفر به سطوح بالاتر زنجیره غذایی منتقل می‌شود.
تجزیه و بازگشت فسفر به محیط: زمانی که موجودات آبزی می‌میرند یا مدفوع می‌کنند، فسفر موجود در بدن آنها به مواد آلی تبدیل شده و توسط میکروارگانیسم‌ها تجزیه می‌شود. در این مرحله، فسفر آزاد می‌شود و به فرم قابل استفاده برای گیاهان و میکروارگانیسم‌ها باز می‌گردد.
در نهایت، چرخه فسفر می‌تواند به تغییرات شیمیایی آب منجر شود. در شرایطی که میزان فسفر در آب زیاد شود، ممکن است رشد زیاد جلبک‌ها که به نام پدیده گل آلودگی آبی شناخته می‌شود را مشاهده کنیم که می‌تواند به کاهش کیفیت آب و کاهش اکسیژن در آب منجر شود.
۵- تأثیرات زیستی و شیمیایی
- تعادل اکولوژیکی: تجزیه مواد آلی و چرخه فسفر در میکروارگانیسم‌ها به حفظ تعادل اکولوژیکی در اکوسیستم‌های آبی کمک می‌کند. این فرآیندها به بازیافت مواد مغذی و تنظیم جمعیت میکروارگانیسم‌ها و موجودات آبزی کمک می‌کنند.
- آلودگی آبی: در صورتی که تجزیه مواد آلی و چرخه فسفر به درستی صورت نگیرد، می‌تواند به آلودگی آب و کاهش کیفیت آن منجر شود. این مسئله می‌تواند به اثرات منفی بر سلامت انسان‌ها و سایر موجودات آبزی منجر شود.
در مجموع، تجزیه مواد آلی و چرخه فسفر در میکروارگانیسم‌های آب اجزای حیاتی در حفظ پایداری زیستی و شیمیایی در اکوسیستم‌های آبی هستند و در کنترل سلامت این اکوسیستم‌ها نقش اساسی دارند.
۶- کنترل آلودگی و تصفیه زیستی
میکروارگانیسم های آبی به طور طبیعی توانایی پاکسازی آلاینده‌ها از آب را دارند. برخی از باکتری‌ها قادر به تجزیه آلاینده‌های شیمیایی مانند نفت، فلزات سنگین و ترکیبات سمی هستند. این فرآیند که به عنوان تصفیه زیستی شناخته می‌شود، در حفاظت از منابع آبی و حفظ سلامت اکوسیستم‌های آبی بسیار مؤثر است.
۷- نقش در چرخه آب و تبادل انرژی
میکروارگانیسم های آبی نقش مهمی در چرخه آب و انتقال انرژی در اکوسیستم‌ها دارند. آنها با تثبیت مواد آلی و معدنی در لایه‌های مختلف آب، باعث افزایش تنوع زیستی و پایداری اکوسیستم‌های آبی می‌شوند. همچنین این موجودات در تنظیم تبادل گازها بین آب و اتمسفر نقش دارند.
۸- تولید منابع غذایی و زیستی
برخی از میکروارگانیسم های آبی مانند جلبک‌ها به عنوان منبع غذایی برای سایر موجودات زنده در زنجیره غذایی عمل می‌کنند. آنها همچنین در تولید ترکیبات زیستی مانند اسیدهای چرب امگا-۳، آنتی‌اکسیدان‌ها و بیوپلیمرها نقش دارند که برای انسان‌ها نیز قابل استفاده است.
بعضی از میکروارگانیسم‌ها توانایی تولید مواد زیستی ارزشمندی مانند ویتامین‌ها، هورمون‌ها، و آنتی‌بیوتیک‌ها را دارند. در اکوسیستم‌های آبی، این مواد می‌توانند در بهبود سلامت موجودات آبی و انسان‌ها نقش داشته باشند.
۹- تجزیه و دفع مواد زائد
میکروارگانیسم‌ها در تجزیه مواد آلی مانند بقایای گیاهی و جانوری نقش اساسی دارند. این فرآیند تجزیه منجر به تولید مواد معدنی می‌شود که به عنوان منابع غذایی برای گیاهان و سایر موجودات آبزی استفاده می‌شوند. همچنین میکروارگانیسم‌ها می‌توانند آلاینده‌ها و مواد زائد شیمیایی را تجزیه کرده و به تصفیه آب کمک کنند.
۱۰- مقابله با تغییرات اقلیمی
مقابله با تغییرات اقلیمی در میکروارگانیسم های آب یکی از چالش‌های مهم در علم محیط‌زیست و زیست‌شناسی است. میکروارگانیسم‌ها، از جمله باکتری‌ها، قارچ‌ها، و دیگر میکروارگانیسم‌های دریایی و آبی، نقش‌های اساسی در اکوسیستم‌های آبی ایفا می‌کنند. با این حال، تغییرات اقلیمی می‌تواند تأثیرات زیادی بر فعالیت‌ها و بقای این میکروارگانیسم‌ها بگذارد. برخی از چالش‌ها و راهکارهای مقابله عبارتند از:
۱- تغییرات دمای آب
- چالش: افزایش دمای آب ناشی از تغییرات اقلیمی می‌تواند تأثیرات منفی بر بقای بسیاری از میکروارگانیسم‌ها داشته باشد. برخی میکروارگانیسم‌ها ممکن است قادر به سازگاری با این تغییرات نباشند و به کاهش تنوع زیستی منجر شوند.
- راهکار: استفاده از فناوری‌های جدید برای شبیه‌سازی شرایط آبی مختلف در آزمایشگاه‌ها و تحقیقات بیشتر در مورد مقاومت میکروارگانیسم‌ها به دماهای مختلف. همچنین، مطالعه و شناسایی میکروارگانیسم‌های مقاوم به تغییرات دما می‌تواند به کمک در حفظ اکوسیستم‌های آبی بیاید.
۲- افزایش سطح CO2 و اسیدیته آب
- چالش: افزایش گازهای گلخانه‌ای مانند CO2 در جو، باعث کاهش pH آب و افزایش اسیدیته می‌شود که می‌تواند برای بسیاری از میکروارگانیسم‌ها مضر باشد. این تغییرات می‌تواند بر فرآیندهای متابولیک و رشد میکروارگانیسم‌ها تأثیر منفی بگذارد.
- راهکار: انجام تحقیقات برای یافتن میکروارگانیسم‌های مقاوم به شرایط اسیدی و استفاده از آنها در فرآیندهای صنعتی و محیطی می‌تواند کمک‌کننده باشد. همچنین، برنامه‌ریزی برای کاهش تولید CO2 و استفاده از روش‌های کنترل و تصفیه آب می‌تواند اثرات منفی اسیدیته را کاهش دهد.
۳- تغییرات در الگوهای بارندگی و جریان‌های آبی
- چالش: تغییرات اقلیمی می‌تواند موجب تغییر در الگوهای بارندگی و جریان‌های آبی شود. این تغییرات می‌تواند تأثیراتی در توزیع و دسترسی میکروارگانیسم‌ها به منابع آبی داشته باشد.
- راهکار: مدیریت منابع آبی به‌طور پایدار و استفاده از سیستم‌های نوین برای پایش و نظارت بر کیفیت آب و میکروارگانیسم‌ها می‌تواند در کاهش اثرات این تغییرات مفید باشد.
۴- تنوع زیستی و تغییرات در اکوسیستم‌ها
- چالش: تغییرات اقلیمی می‌تواند باعث تغییر در ساختار و عملکرد اکوسیستم‌های آبی شود که به نوبه خود بر تنوع زیستی میکروارگانیسم‌ها تأثیر می‌گذارد. کاهش تنوع زیستی می‌تواند به آسیب‌پذیری بیشتر اکوسیستم‌های آبی منجر شود.
- راهکار: حفاظت از زیستگاه‌های آبی و اجرای سیاست‌های مدیریتی برای حفظ تنوع زیستی میکروارگانیسم‌ها در مقابل تغییرات اقلیمی ضروری است.
۵- انتقال بیماری‌ها و میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا
- چالش: تغییرات اقلیمی می‌تواند شرایط مناسبی برای تکثیر و انتشار میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا در محیط‌های آبی ایجاد کند.
- راهکار: بهبود سیستم‌های بهداشتی و نظارتی برای شناسایی و کنترل بیماری‌ها و میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا از طریق آب و تقویت برنامه‌های آموزشی و آگاهی‌بخشی به جوامع محلی و جهانی.
با توجه به اینکه تغییرات اقلیمی در حال حاضر یک تهدید جهانی است، مطالعات و راهکارهای متنوعی برای مقابله با تأثیرات آن بر میکروارگانیسم های آب باید در سطح ملی و بین‌المللی پیگیری شوند.
آینده نقش میکروارگانیسم های آب در چرخه های زیستی و شیمیایی
پیشرفت در زمینه زیست‌فناوری و مهندسی ژنتیک، امکان بهره‌برداری هوشمندانه‌تر از میکروارگانیسم های آبی را فراهم خواهد کرد. در آینده، می‌توان میکروارگانیسم‌هایی با توانایی‌های بهبود‌یافته برای تثبیت نیتروژن، تولید مواد زیستی یا مقاومت در برابر شرایط سخت محیطی تولید کرد که به بهبود چرخه‌های زیستی و شیمیایی کمک می‌کنند.
حفظ تنوع میکروارگانیسم های آبی در آینده یکی از اولویت‌های اساسی خواهد بود. این تنوع نه تنها برای عملکرد صحیح چرخه‌های زیستی و شیمیایی حیاتی است، بلکه به توسعه اکوسیستم‌های پایدار و مقاوم در برابر تغییرات محیطی نیز کمک خواهد کرد.
نتیجه‌گیری
میکروارگانیسم های آبی اجزای حیاتی چرخه‌های زیستی و شیمیایی هستند که زندگی بر روی زمین به شدت به آنها وابسته است. از تثبیت نیتروژن و کربن گرفته تا تصفیه آلودگی‌ها و تولید منابع غذایی، این موجودات نقش کلیدی در حفظ پایداری زیست‌محیطی و بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها دارند. بهره‌برداری پایدار از این منابع زیستی می‌تواند راهکاری مؤثر برای مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی، تغییرات اقلیمی و تأمین منابع طبیعی باشد. برای درک بهتر و بیشتر توصیه می‌کنیم به ویدیو آموزشی ما با نام دوره آموزشی میکروبیولوژی مواد غذایی، که در سایت ما قرار دارد، مراجعه بفرمایید.
آینده میکروارگانیسم های آبی در چرخه‌های زیستی و شیمیایی، به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی برای مقابله با بحران‌های زیست‌محیطی و تأمین نیازهای بشر، اهمیت ویژه‌ای خواهد داشت. استفاده هوشمندانه از این موجودات و حفاظت از زیستگاه‌های آنها می‌تواند زمینه‌ساز حفظ پایداری زیستی، کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و بهبود کیفیت زندگی برای نسل‌های آینده باشد. سرمایه‌گذاری در تحقیقات و فناوری‌های مرتبط با میکروارگانیسم های آبی، مسیر روشنی برای بهره‌برداری پایدار از این منابع زیستی فراهم خواهد کرد.
